واژه تعلیم و تربیت در چهار معنا به کار می‌رود:
موسسه یا نهاد: مجموعه نقشه های تربیتی، با الگو های رفتاری خاص، با یک دیگر نظام و انسجام می‌یابند و کار تعلیم و تربیت را ساماندهی می کنند.
عمل و تاثیر: مربی و متربی هر دو عمل می‌کنند و فعال هستند تا تاثیر تربیتی خاص به وقوع بپیوندد. این جنبه نیز مانند سایر جنبه ها حذف شدنی نیست، زیرا که اگر عمل در تعلیم و تربیت به اثر منجر نشود، تعلیم و تربیت کار بیهوده ای تلقی خواهد شد. از نظر دیویی، بازسازی تجربه بر اثر عمل خود فرد انجام می شود.
محتوا: از این طریق پیام‌های به دانش آموزان منتقل می‌شود. البته بخشی از محتوا در فرایند تربیت و تعامل مربی و متربی تولید می‌شود. محتوا هسته مرکزی تعلیم و تربیت است و همه اقدامات صوری و جانبی برای آن است که رشد واقعی فراگیرنده تحقق یابد.